Ludzi
Komitet Wykonawczy Fundacji Kresy-Syberia
STEFAN WIŚNIOWSKI
(Sydney, Australia)
Stefan.Wisniowski@Kresy-Siberia.org
Prezes Fundacji
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Administrator Wirtualnego Muzeum Kresy-Syberia
Stefan urodził się w Montrealu w Kanadzie jako najstarsze dziecko Zbigniewa i Marii (Żytkowicz) Wiśniowskich. Jego ojciec został deportowany z “osady Warszawki” w Brodach do sowieckiej niewoli w Archanieła 10 lutego 1940 r., został ewakuowany wraz z Armią gen. Andersa do Iranu, gdzie uczęszczał do polskiej szkoły kadetów w Nazarecie i Barbary w Palestynie, a następnie do Anglii.
Dziadek Stefana ze strony matki, Władysław Żytkowicz, był członkiem Polskich Olimpijskich Drużyn Narciarskich w 1928 i 1936 roku oraz oficerem Wojska Polskiego, które ewakuowało się przez Rumunię we wrześniu 1939 roku, przegrupowało się w Libanie jako Polskie Trzecie Strzelce Karpackie, broniło Tobruku przed nazistowskimi siłami niemieckimi i pomogło wypchnąć armię niemiecką z Włoch w ramach II Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Andersa. Matka Stefana przeżyła wojnę w okupowanej przez Niemców Warszawie i została przemycona, aby dołączyć do Władysława we Włoszech, a następnie do Anglii.
Stefan założył Grupę Kresy-Syberia w 2001 roku jako internetową grupę dyskusyjną, zajmującą się badaniami, pamięcią i uznaniem Obywateli Polskich wszystkich wyznań i grup etnicznych, którzy byli prześladowani przez Związek Radziecki podczas II wojny światowej. W 2008 roku założył również Fundację Kresy-Syberia z siedzibą w Warszawie i nadal pełni funkcję jej Prezesa. 17 września 2009 roku oficjalnie otworzył Wirtualne Muzeum Kresy-Syberia w Senacie RP. W uznaniu zasług Stefan został odznaczony Medalem Dziedzictwa Kresów Wschodnich oraz otrzymał od Prezydenta RP Złoty Krzyż Zasługi.
Stefan rozpoczął swoją karierę jako profesjonalny architekt, pracował jako konsultant ds. Zarządzania strategicznego, jako dyrektor wykonawczy korporacji oraz jako dyrektor zarządów korporacyjnych i non-profit, gdzie obecnie pełni funkcję Fellow of the Australian Institute of Company Directors. Ma obywatelstwo polskie, kanadyjskie i australijskie, jest ponownie żonaty i ma dwie córki w 30 i 27 roku.
ANNA PACEWICZ
(Sydney, Australia)
Anna.Pacewicz@Kresy-Siberia.org
Przewodniczący Komitetu Wykonawczego Fundacji
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Administrator Wirtualnego Muzeum Kresy-Syberia
Rodzina Anny od pokoleń mieszkała w powiecie krzemienieckim w wolińskim. Jej ojciec Władysław Franciszek Pacewicz urodził się w 1928 roku w Cie, jako najmłodsze z trojga dzieci Jana Pacewicza i Julii (Paradowskiej). Kiedy Sowieci napadli na wschodnią Polskę 17 września 1939 r., dziadek Anny, który był policjantem państwowym, został aresztowany 18 września i przetrzymywany w więzieniu w Żądzie. 28 marca 1940 r. został przeniesiony do Kijowa i nigdy więcej go nie widziano. W 2012 roku potwierdzono, że został zamordowany w rzezi katyńskiej w ramach tzw. “Listy Ukraińskiej” i pochowany w Bykowni-Kijowie.
13 kwietnia 1940 r. babcia Anny Julia Pacewicz, ciotka Jadwiga Pacewicz (1924 r.) i ojciec Władysław (1928 r.) zostali deportowani z Owegi do Kazachstanu, obwodu kiellrowskiego, wsi Krasnodolsk. Wszyscy zostali ewakuowani w 1942 r. do Pahlevi w Persji wraz z Wojskiem Polskim na Wschodzie pod dowództwem generała Andersa. “Władek”, w wieku zaledwie 14 lat, zgłosił się na ochotnika do Marynarki Wojennej RP i przybył do Wielkiej Brytanii w ramach operacji Scrivner w sierpniu 1942 roku. Służył na ORP Piorun, ORP Garland i ORP Conrad w konwojach arktycznych, konwojach atlantyckich i na Morzu Śródziemnym. Został usunięty z listy w 1947 roku i pozostał w Szkocji po wojnie.
Julia Pacewicz została wysłana do polskiego obozu dla uchodźców w Koja w Ugandzie i przybyła do Anglii w 1948 roku, gdzie pozostała aż do śmierci. Jadwiga Pacewicz zaciągnęła się do Kermine w Polskim Czerwonym Krzyżu i została siostrą pielęgniarką, służąc na Bliskim Wschodzie i w 1944 roku została wysłana do polskiego szpitala wojskowego w Perth w ramach 1 Korpusu Polskiego. Po wojnie pozostała w Anglii.
Anna Pacewicz urodziła się w Szkocji i wyemigrowała do Australii w 1999 roku. Zawodowo pracowała w badaniach rynku i reklamie, pracując dla DMB & B London i Saatchi & Saatchi Sydney. W 2011 r. rozpoczęła badania nad historią swojej polskiej rodziny, w 2012 r. dołączyła do Fundacji Kresy-Syberia z siedzibą w Warszawie i od tego czasu pełniła funkcję jej przewodniczącej. Jest powiernikiem (sekretarzem) australijskiej organizacji charytatywnej Kresy-Siberia (Australia) Ltd.
Podróżowała po całej Australii – Brisbane, Adelaide i w całej NSW – przeprowadzając wywiady z ocalałymi dla Kresy-Siberia Survivor Testimony Project. Wprowadziła również ponad 1000 profili biograficznych i obrazów do Wirtualnego Muzeum Kresy-Syberia Ściana Imion i Sala Obrazów. Anna zrealizowała również Wirtualne Galerie Muzealne, Program Edukacyjny dla nauczycieli języka polskiego za granicą oraz wystawę specjalną “Polish Naval Memories of WW2”. Anna jest również administratorem wirtualnego muzeum, odpowiadając na zapytania historyków, ocalałych i ich rodzin z całego świata. Jest również Moderatorem i Administratorem grupy Kresy-Syberia na Facebooku.
Anna Pacewicz posiada obywatelstwo polskie, brytyjskie i australijskie. Ponownie wyszła za mąż i ma dwoje dzieci w wieku 16 i 13 lat.
TIM BUCKNALL
(Congleton, Wielka Brytania)
Tim.Bucknall@Kresy-Siberia.org
Członek Komitetu Wykonawczego Fundacji Kresy-Syberia
Koordynator Mediów Społecznościowych
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Tim Bucknall urodził się w Cheshire w Wielkiej Brytanii w 1978 roku w angielskich rodzicach W 1950 roku ojciec Tima został wysłany do obozu dla przesiedleńców w Niemczech Zachodnich. Doświadczenie pracy u boku środkowoeuropejskich uchodźców głęboko go dotknęło, a Tim dorastał, słysząc o zmaganiach narodu polskiego.
W niezwiązanym ze sobą rozwoju, od 7 roku życia Tim zbliżył się do polskiej rodziny na wygnaniu, z którą spędził wakacje szkolne, tutaj usłyszał o deportacjach z pierwszej ręki i jego związek z Polską umocnił się.
Tim dołączył do Kresów Syberia w 2013 roku, dołączając do komitetu wykonawczego wkrótce potem. Jego najbardziej widoczną rolą jest prowadzenie konta Fundacji na Twitterze, gdzie lubi budować swoje umiejętności językowe w języku polskim, ukraińskim i białoruskim, jednocześnie rozpowszechniając wiedzę o historii Kresów-Syberii wśród nowej publiczności.
Jego największymi osiągnięciami są reprezentowanie Fundacji Kresy Syberia podczas podróży do Lwowa i na palestyński Zachodni Brzeg.
IWONA KRASOŃ
Iwona.Krasoń@Kresy-Siberia.org
Członek Komitetu Wykonawczego Fundacji
Iwona Krason urodziła się w Londynie jako syn Ryszarda i Zdzisławy Magiery (z zm. Snuszka).
Jej ojciec Ryszard został deportowany ze Lwowa do Kazachstanu w kwietniu 1940 roku. Wstąpił do “Armii Andersa” w kwietniu 1942 roku, służył przez całą kampanię włoską i został zdemobilizowany w Wielkiej Brytanii.
Zdzisława była najmłodszą z 3 córek urodzonych przez osadnika i jego żonę w Chorowie nad Horyniem na Wołyniu. Cała rodzina została deportowana do Wołogody w lutym 1940 roku. Zdzisława przyjechała do Wielkiej Brytanii przez Teheran, Indie i obóz Koja w Ugandzie.
Iwona została członkiem Kresy-Syberia Yahoo Group w 2012 roku. Jej zaangażowanie ewoluowało od pomocy, a następnie organizacji wydarzeń w Wielkiej Brytanii do poziomu Fundacji, gdzie była częścią globalnego zespołu organizującego wrześniową Konferencję Kresy-Syberia w Warszawie.
ROBERT CZERNKOWSKI
(Sydney, Australia)
Robert.Czernkowski@Kresy-Siberia.org
Członek Komitetu Wykonawczego Fundacji
Robert Czernkowski urodził się w Hobart na Tasmanii jako syn Franciszka i Marii (z domu Grębosz). Franciszek służył w Korpusie Ochrony Pogranicza (KOP) w Kopyczyńcach (woj. tarnopolskie), Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, a następnie w 3 Dywizji Karpackiej.
Robert działa w kilku organizacjach polonii, m.in. W ZHP, Fundacji Polskiej w NSW, Radzie Polonii w Australii, Klubie Polskim (Ashfield) oraz Kresach-Syberii.
BARBARA GDOWSKI
(Perth, Australia)
Barbara.Gdowski@Kresy-Siberia.org
Członek Komitetu Wykonawczego Fundacji
Barbara Gdowski urodziła się w Perth w Australii Zachodniej w polskich rodzicach Tadeusza i Ludmiły (z rodziny Kinach). Tadeusz został deportowany do Niemiec jako młody nastolatek do pracy w niemieckich gospodarstwach rolnych, a Ludmiła (wówczas 5 lat) wraz z rodziną wywiezioną do nieznanego obozu pracy w ZSRR. Po dwóch latach rodzina uciekła i została ewakuowana do Persji w ramach formowania armii Andera na wschodzie. Ludmiła spędziła 6 lat w polskim obozie dla przesiedleńców w Indiach i kilka lat w obozie w Ugandzie, zanim ostatecznie wyemigrowała z matką do Australii w 1950 roku.
Przez całe dzieciństwo Barbara była świadoma niezwykłej podróży swoich rodziców, ich odporności i imponującej etyki pracy, gdy konsolidowali nowe życie z silną społecznością polskich przyjaciół i rodziny w nowym kraju. Ich nowe życie nieuchronnie wiązało się ze świetnym jedzeniem, piątkowymi tańcami, wódką i wieloma gorącymi dyskusjami politycznymi. Barbara mieszka i pracuje w Perth jako architekt wraz z rodziną, w tym z dorosłymi dziećmi, których ulubionym jedzeniem pozostaje wszystko polskie, dorastając z uwielbianymi Babcią i Działdzią.
STANLEY URBAN
(Warszawa, Polska)
Stanley.Urban@Kresy-Siberia.org
Członek Komitetu Wykonawczego Fundacji
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Stanley Urban urodził się w Hamtramck w stanie Michigan jako syn Wacława i Janiny Urban (Kulczycka). Ojciec Janiny, Augustyn był legionistą weteranem wojny bolszewickiej, który uzyskał wojskowe nadanie ziemi w Korsunach na Polesiu. Jego żona i 7 dzieci (w wieku 3-13 lat) zostali deportowani do Archaniełska w 1940 roku i wszyscy uciekli z armią Andersa.
Stan był aktywny w Skautingu Polskim, Kongresie Polsko-Amerykańskim i Orchard Lake Schools w rejonie Detroit, zanim przeniósł się do Warszawy w 1991 roku, aby zrestrukturyzować i zarządzać wcześniej państwowymi przedsiębiorstwami.
MARCIN KAWALA
(Göteborg, Szwecja)
Marcin.Kawala@Kresy-Siberia.org
Członek Komitetu Wykonawczego Fundacji
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Nazywam się Marcin Kawala i urodziłem się we Wrocławiu. W 2004 roku przeprowadziłem się do Wielkiej Brytanii, a w 2017 roku do Szwecji, gdzie nadal mieszkam, z żoną i nieco niegrzecznymi, ale uroczymi trojaczkami.
Chociaż nie mam bezpośredniego związku z Kresami, moja rodzina cierpiała pod okupacją niemiecką, a mój dziadek ze strony matki walczył w kampanii polskiej, a później został wysłany do Bawarii jako robotnik przymusowy.
Z Fundacją Kresy-Syberia związałam się w 2015 roku, kiedy zgłosiłam się na ochotnika do wpisywania list Czerwonego Krzyża z polskich obozów w Afryce Wschodniej. Zaangażowałem się wyłącznie ze względu na moje zainteresowanie historią Polski (bloguję: https://polishtracesaroundtheworld.wordpress.com/ ). Moje zaangażowanie było kontynuowane i pogłębiane, a ja brałem na siebie więcej obowiązków związanych z moderowaniem grupy FaceBook, organizowaniem konferencji “Generations Remember” i wreszcie zostałem Członkiem Komitetu Wykonawczego Kresy-Syberia. Uczestniczyłem w dwóch konferencjach w Warszawie, w 2018 i 2019 roku, gdzie m.in. wygłosiłem dwa krótkie wykłady.
IRENA LOWE
(Wellington, Nowa Zelandia)
Irena.Lowe@Kresy-Siberia.org
Administrator Wirtualnego Muzeum Kresy-Syberia
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Jestem córką Adolfa i Eugenii Z Piotuchów Smolnickiego. Adolf uciekł z Polski we wrześniu 1939 r. przez Węgry i wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Syrii, jako dowódca 3Dywizji Karpackiej. Służył przez całą kampanię włoską, a po wojnie został zdemobilizowany na Tasmanii w Australii. Moja matka Eugenia została deportowana z Baranowicz z rodzicami do Połuniewicy w północnej Rosji i została uratowana przez amnestię i formowanie Wojska Polskiego w ZSRR. W końcu moja matka przyjechała do Persji, a później do Nowej Zelandii jako jedno z polskich dzieci Pahiatua.
Jestem jednym z 5 dzieci, które wychowały się mówiąc po polsku i dorastały w polskiej społeczności w Wellington w Nowej Zelandii. Kieruję oddziałem Kresy-Syberia NZ wraz z Jackie Rzepką, naszym członkiem Kresy-Syberii z Auckland. Wspólnie prowadziliśmy wiele kresy-syberyjskich stoisk informacyjnych na polskich festiwalach i warsztatach genealogicznych, w tym minikonferencję w Wellington. Uczestniczyłem w 3 Konferencjach Kresy-Syberia w Warszawie i cieszyłem się dzieleniem się doświadczeniami z naszymi międzynarodowymi członkami. Obecnie jestem administratorem Wirtualnego Muzeum Kresy-Syberia.
MAREK KRASOŃ
(Londyn, Wielka Brytania)
Mark.Krasoń@Kresy-Siberia.org
Komisarz ds. prywatności
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Marek Krason urodził się w Londynie. Jego ojciec urodził się w Tarnobrzegu, a przed wojną mieszkał w Drohobyczu, gdzie był trenerem Junaka Drohobycza. Został internowany w Hungry, uciekł i wstąpił do Brygady Karpackiej, a następnie do 3DSK. Był weteranem Tobruku i bitew kampanii włoskiej. Po wojnie osiadł w Londynie pracując dla SPK, Dziennika Polskiego i Radia Wolna Europa. Moja matka urodziła się w Rydze, w polskiej rodzinie emigracyjnej. Została deportowana na Syberię w 1940 roku, ale uciekła i mogła wstąpić do polskich sił zbrojnych w Persji. Służyła jako pielęgniarka, a następnie jako siostra oddziałowa w kampanii włoskiej. Początkowo osiadła w Szkocji, w Inverary, ale przeniosła się do Londynu, gdzie poznała mojego ojca i pobrali się. Marek jest aktywny w ZHP, a on i jego żona Iwona wspierają tę grupę w Londynie. Zorganizowali wydarzenia w Londynie i pomogli zaplanować i zorganizować konferencje Grup i ponowne związki w Warszawie. Reprezentowali tę grupę na oficjalnych wydarzeniach w Londynie, Cannock, National Arboretum, Warszawie i Białymstoku.
KRZYSZTOF WRÓBLEWSKI
(Calgary, Kanada)
Chris.Wroblewski@Kresy-Siberia.org
Administrator i Moderator Grupy Kresy-Syberia
Emerytowany inżynier obsługi technicznej samolotów. Wujek Józef zamordowany w Katyniu, żona Bronisława wysłana do sowieckiego obozu pracy, ewakuowana na Bliski Wschód, repatriowana do Polski w 1948 roku. Wujek Michał walczył w kampanii wrześniowej, zesłany do sowieckiego obozu pracy, ewakuowany na Bliski Wschód, walczył we Włoszech, wyemigrował do Kanady w 1947 roku.
BO MICHAŁOWSKI
(Nowy Jork, USA)
Bo.Michalowski@Kresy-Siberia.org
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Nazywam się Bożena (Bo) Michałowski i urodziłam się i wychowałam w Polsce. Przeprowadziłam się do USA w 1981 roku z mężem i naszym synkiem. Moja córka urodziła się kilka lat później w Nowym Jorku. Jestem emerytowanym dyrektorem ds. zasobów ludzkich. Moja matka Jadwiga Bogochwalska, jej młodszy brat Ryszard (7 l.) i ich matka Maria zostali wywiezieni z Drohobycza do Borovoje na Syberii w kwietniu 1940 r. Po amnestii zostali ewakuowani wraz z Armią Andersa do Teheranu w Persji. Później zostali wysłani do polskiego obozu dla uchodźców w Koja w Ugandzie. Narzeczona mojej matki, Marian Mrugalski, którego poznała w Buzułuku, zginęła w bitwie pod Monte Cassino. Moja matka i jej rodzina wrócili do Polski w 1947 roku, gdzie poznała mojego ojca, Witolda Stankiewicza. Walczył w AK w Wilnie i był więziony w sowieckim gułagu Kaługa. Udało mu się uciec i ukrywał się do 1945 roku, kiedy to wyjechał z Wilna do Gdańska.
KRIS NIETUBYĆ
(Las Cruces, Nowy Meksyk, USA)
Kris.Nietubyć@Kresy-Siberia.org
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Kris urodził się w Chicago, Illinois, USA, jako syn Zygmunta i Wiesławy Nietubyc (z domu Puchta). Wiesława urodziła się w Warszawie i mieszkała tam z rodziną, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Żyli pod okupacją niemiecką do zakończenia Powstania Warszawskiego w październiku 1944 r. Jej rodzina wraz z tysiącami innych cywilów została następnie deportowana do obozów pracy przymusowej w Niemczech. Kiedy wojna w Europie zakończyła się w maju 1945 r., spędzili kolejne pięć lat w różnych obozach dla przesiedleńców w Niemczech, aż w końcu wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w 1950 r. Zygmunt urodził się w Wilnie, a mieszkał z rodziną w Smorgoniach, położonych wówczas na Kresach Wschodnich. Krótko po rosyjskiej inwazji na Polskę Wschodnią ojciec Zygmunta, Aleksander, poczmistrz w Smorgonie i polsko-bolszewicki weteran wojenny, został aresztowany przez NKWD i spędził miesiące w różnych więzieniach, aż został deportowany do GUŁAGU we Władywostoku w Rosji, gdzie pracował w kamieniołomie przez prawie rok. Aleksander mógł wstąpić do Wojska Polskiego w Rosji na początku 1942 roku i służył do końca wojny. Reszta rodziny została aresztowana przez NKWD i wywieziona do kołchozu w północnym Kazachstanie 13 kwietnia 1940 r. Kiedy “amnestia” została przyznana, rodzina udała się do Persji. Siostra Zygmunta, Jadwiga, wstąpiła do Pomocniczej Służby Kobiet (PSK) w Taszkiencie w 1942 roku i służyła do końca wojny. Zygmunt i jego matka Kazimiera zostali wysłani do Colonia Santa Rosa w Leon w Meksyku, po ewakuacji z Rosji i mieszkali tam przez trzy lata, zanim wyemigrować do Stanów Zjednoczonych w 1946 roku. Rodzina Zygmunta ostatecznie zjednoczyła się w Stanach Zjednoczonych w 1951 roku.
Kris dołączył do Kresy-Siberia Yahoo Group w 2009 roku, ale nie był zbyt aktywny, zamiast tego polegał na swoim bracie Marku, aby poinformować resztę rodziny. W 2017 roku Kris wziął udział w wywiadzie wideo, w którym mógł opowiedzieć więcej o doświadczeniach swojej rodziny w Polsce w latach wojny. Zdając sobie sprawę, jak mało wiedział o swojej rodzinie, dołączył do grupy Kresy-Syberia na Facebooku pod koniec 2017 roku i dokonał wielu odkryć w krótkim czasie. Jego głównym celem jest teraz opowiedzenie historii swojej rodziny w ramach lekcji historii w lokalnym okręgu szkolnym, w którym mieszka.
MAREK OSTROWSKI
(Rijad, Arabia Saudyjska)
Mark.Ostrowski@Kresy-Siberia.org
Moderator Grupy Kresy-Syberia
Syn i wnuk deportowanych do Archaniełu, którzy ostatecznie osiedlili się w Wielkiej Brytanii, Mark Ostrowski spędził większość swojego życia badając 2 wojnę światową, ze szczególnym uwzględnieniem polskiego2 Korpusu, w którym jego dziadek służył w Stacji Usuwania Ofiar. Studiował język rosyjski i stosunki międzynarodowe na University of Surrey, East European Studies w Sussex i uzyskał doktorat na University of London, School of Slavonic and East European Studies – promotorem jego pracy był prof. Norman Davies. Jego praca dyplomowa od wielu lat jest dostępna online: “Wrócić do Polski albo nie wrócić” – Dylemat stojący przed Polskimi Siłami Zbrojnymi U Schyłku II wojny światowej – https://www.angelfire.com/ok2/polisharmy/. Jego poglądy były często uważane za kontrowersyjne i często niepopularne, ale będąc samozwańczym rewizjonistą historycznym, można się tego spodziewać.
Po dwóch latach pracy w Mongolii dla państwowego nadawcy telewizyjnego i radiowego, gdzie napisał, wyreżyserował i wyprodukował pierwszą mongolską kampanię uświadamiania na temat AIDS, przeniósł się do Arabii Saudyjskiej, gdzie obecnie uczy angielskiego w Jubail Industrial College nad Zatoką Perską. Jest żonaty i ma córkę.
SHELLEY UPTON
(Leicester, Wielka Brytania)
Kresy-Syberia Webmaster
Wnuczka deportowanych z Osady Jagiellonow, miałam pół-polskie/pół-angielskie wychowanie. Pomimo próby pytania o doświadczenia moich dziadków, niechętnie o tym mówili, więc dorastałem, wiedząc bardzo niewiele o tym, co się wydarzyło, zanim przybyli do Wielkiej Brytanii. Dopiero wraz z pojawieniem się demencji naczyniowej mojej babci zaczęliśmy uczyć się więcej o jej wstrząsających doświadczeniach.
Dzięki ponad 18-letniemu doświadczeniu w tworzeniu i utrzymywaniu internetowych systemów CMS zostałem poproszony o przebudowę strony internetowej Kresy-Syberia i otrzymałem zadanie dbania o stronę internetową Kresy-Syberia i zapewnienia dostępności informacji w niej przechowywanych przez wiele lat.